Açık hedef

korku namlusunu üzerime her doğrulttuğunda
korkumun gözünde kendimi görmeye çalışıyorum
ben bu korkunun neresindeyim
dizlerimin bağı çözülmüşken?
kurşun sekiyor
yine dehşete düşüyorum
küçükken korkup saklanılırdı
büyümüş beden
büyümüş akıl
büyümüş kalp
hep açık hedef
hiç bir deliğe sığmıyor

insan bir yerden sonra korkmuyor
Korkacak ne kaldı?

er ya; ve da(hi) geç!

dönüyorum şehre,

içinden bahar gelmiş bir günde!

bence

bütün aylar biraz eylüle özenir.

hayat tasması bileğime dolanmış

çişi gelmiş ya da dişi görmüş erkek köpek! 

gitmek miydi insanın istediği

yoksa

gitmeyi istemek mi?

Gidince anladım.

karşı sokağa tepeden bakıp;

kiremitleri denizin içindeki taşlara özenmiş çatıları seyrediyor,

havalı tasvirler yapıyorum böyle...

dünya kadar neşeli sabah biriktirdim 

yastığımın altında.

gecenin yarısı olmuş

gecenin gerisini kursak

sırtımda bir adamın soluğu

kursağımda sesin

aklımda vasfını yitirmiş bir ormandan son kalan

bir kedinin gözleri gece

bir odanın duvarları eksik

yatağından ani kalkmış gözlerim dengesiz

çıplak omzum haritanın bir yerinde kayıp

bir şarkının si bemolünde titredim

yazın en sıcağının sana verdiğiydim

hatırlamadığın bir rüyada pek çok şey söyledim.