kafalarımız

birbirine

karışmış

ama soru neydi?

O gece

ne güzel;

ayın yarısı sende,

yarısı bendeydi.

bilirim kendimi

yarı-sürgün sayılır dağılışlarım

yuvarlak diyorlar ama eminim

köşeleri var dunyamın

bir köşede ben

gökyüzüne kaç adım?

bir şeyi atlamış olmalıydık.

neydi?  

bir ateş üzerinden mi?

bir karo mu? 

bu evler mi?

şu çatılar mı?

yoksa bir harf mi?

belki de 

bir değil iki basamaktı.

yüz olsa ne yazar?

bir şeyi atlamıştık işte

şimdi

 önemi var. 

biz taşkafalı romantikler

sabah çiğinde soğutur

ayyanığı tenimizi

tomurcuğa kaçarız.

kapak resmine tutulur,

bir romana düşeriz.

Bulduk diye kaybederiz izimizi.

uzayan bir soloda

unuturuz hiç bilmediğimiz kendimizi.

Karanlıkta buluruz elbet!

zira

gün ışığında

Kafka kadar yitirmişiz yolumuzu.