Yol 

Yol

Yine yol.

Zaten yoldan başka ne var ki hayatta?

Güneşle çıldırmış çiçekleri bahçemin 

Bulutun biri yağmurdan korkup şemsiye açmış

Ne acayip

Hadi ama tüm bu lirik delilik

Bu ilüzyon hayatı 'yaşıyorum' yapan

Ve proust'un kurabiyleri

kıyılarıma hislenen esarekli rüzgar
kum kaldırma!

sessizlikler korosu

deniz-ölüsü takatsiz akşam

saçlarım güneş kurusu

aklım ondan dolaşık

içelim içelim içelim

daha içelim. 

bekliyoruz ki yüzümüz 

adam olacak!

Sen bir hikayenin duyar duymaz bilir bilmezi
uzanır mısın ağladığım yanıma?

yazın bu kadarı fazla /27 Agu

uzun günler tiyatrosu:
gölgesi eksik kör sabah;

uyan!
bin dereden çakıl getirmiş deniz
diz!
şairlerin gözünü karartan şarap
sen!
bir ağızdan ötekine söylenecek
dil:
ısırılmış lime lime...
tuz,
tenime açmış yanık çiçek limoni
sar sapsarma sigaradan boğuk geniz
yutkun
tüm heves ettiklerini ve
kapat
gözlerinde bir anlı bakış
tut
unutmuş aklından geçeni
bul
büyük ölçekli haritalarda
görün-
mez bir saçak altı
sıcak
yataklarda uyuyabilir ancak
kadın
ya tamamen çıplak ya da kim
yakasında bir eylül ormanı
taşıyacak?
dur
yolun tam da ortasında
yok
aradığını bulan
kal
varsa bir alamet
bin
kıyamet dedikleri bir
ateşi yana yakıla kor
söyle hangi cehennem dar?
seviş
iki yeni yetme gibi
bu
ölünmüş hayata
söv ileri geri
ben
bir sana yabani

gün-doğdu
ben öldüm yine
söz bitti.

ve perde...
yazın bu kadarı fazla!