Şehri kırıyorlar

Şehri ören tuğlaları birbirine kırdırıyorlar

Kadınların omuzları açıkta

Adamlar yüzlerini hayrat çeşmelerinde yıkıyor sabahları

Köpekleri trafik lambalarının düğmelerine basıyor

çöpleri ayrıştıkça

Medeniyet diş çıkarıyor…

Kırkayakları bir de tahtakuruları vardır bu şehrin

İşleri güçleri tıkırında

Keyifleri gıcır gıcır

Ahşap rabıtalara dadanık

Pencere pervazı kızları gibi çeneleri düşük

Bir huzur vermezler bebelerin tatlı düşlerine

Çocukları bu şehrin, bir rüya görür

Kırk şehir değiştirir bir gecede

Kırkayaklardan sebep

Başka bir kasabada kaplanların konuşabildiklerini duymuştum

Bu şehrin kaplanları dişlerini sıkıyor ancak

Çenesi uyuşmuş bu şehrin

Göğsü sıkışmış

Dil altı verin bu şehre

Dil altı verin.

Matkapla deliyorlar şehrin şakaklarını

Her gün bir dönem kapanıyor

Yağmur yağdığında tarih şehir oluyor, şehir tarih

Solucanlar ayaklarına kapanıyor sokak çalgıcılarının

O sırada aydınlık simalar tiner kokusunu yok etmeye uğraşıyor harabelerin duvarlarına sinen

Bu isteri durdurulamaz bir hal alıyor

Bütün tırnaklar seferber edilmiş

Sıvaları soyuyor tırnaklar

Tuğlalar çırılçıplak kalıyor

Şehir utancından ölüyor

Simalar, bazı odaların baktığı aydınlık gibi aydınlık

Rutubetli, kesif

Leş kargaları şahinlerle bir olmuş,

 gözlerini retinasına dikmiş şehrin

Yırtık çok derin

Dikiş tutmayacak belli

Şehrin şakaklarından akan kan logarları tıkamış

Logar kapaklarını açın sonuna kadar

Şehir çok kan kaybediyor.

Öyleyse yeraltına insin tüm şairleri bu şehrin

Bir mezar taşı hazırlansın bu şehre

Ve inerken de herbiri bir çocuğu alsın kucağına,

Uykusunda kırk şehir değiştiren çocuk kalmasın yukarıda

Hepsi uyansın