Bedenim su gibi dökülüyor

kesiklerinden süzülerek

bir başka bedenin

oyuklarına doluyor

ve birikiyor

biriktikçe kuyulaşıyor dolduğum oyuklar

dibe çöküyor ruhumun ağırlıkları

saçlarım aşağı çekiyor aklımı

saçlarım ne kadar güçlü

saçlarıma bakıp kendimi serbest bırakabilirmişim gibi geliyor bazen

bir dolu cümle kuruyorum

örümcek danteli

yanıbaşıma helikopterler iniyor

dört dönüp kendi etrafımda pervaneleri kovmaya çalışıyorum

bütün tırnaklarım kırılıyor

bütün güzel şarkılar kollarımdan tutup havalandırıyor beni

bir an yaşamı anlar gibi oluyorum

saçlarım bir ağacın dalına takılıyor

saçlarım yukarı çekiyor aklımı bu kez de

sesim avazımın çıktığı yerde çatlayarak

boğazımın kesiklerinden dökülüp bedenimin oyuklarında birikiyor

sudaki aksini mavi gören bir kuşa şarkılar öğretiyorum

ben ki olmayanım

kendi şatomda zifiri kuşatma altındayım

kalp atışlarımı duymaman mümkün değil.

Ama çok güvenli burası her başka yerden

Bir yıldızı yeniden bulabilir hatta

 insan gökyüzünde

Çocukluğunda kaybettiği belki de

Ama bilirsin

Gökyüzü boşalır bazen de

Kara güneşe dar etmemek için günü

O günlerde

Gövdem uzar

Tıpkı bir kadına benzerim

Titreşimlerimden yarasalar havalanır

Zehrimden bir tanrı doğar bir tanrı gömülür.

Bir adam bağrında kaç çöl saklar?
peki

Bir kadın gözlerinde kaç bela barındırabilir?