biz taşkafalı romantikler

sabah çiğinde soğutur

ayyanığı tenimizi

tomurcuğa kaçarız.

kapak resmine tutulur,

bir romana düşeriz.

Bulduk diye kaybederiz izimizi.

uzayan bir soloda

unuturuz hiç bilmediğimiz kendimizi.

Karanlıkta buluruz elbet!

zira

gün ışığında

Kafka kadar yitirmişiz yolumuzu.