Bir sabah oldu
Bir kapı zorlandı zihnimin odacıklarında
Anahtarını köprüden denize attığım bir kapı
belli belirsiz bir şarkı duyulan içerden
Plağı güzel bir loopta takılmış,
dokunmamışım, çalacak hep.
Sağdan sola döndüm.
Üçüncü at eksik.
Gözlerimi kıstım
Yukarıdan aşağıya tek bir harf yandı.
Tek bir harf kime yeter?
Yukardan aşağıya koştu o at
Barış abi dedi ki ‘at değildir o’
Oyunda sadece iki at var.
“Oku bakayım…”
Fil oturdu, kale düştü.
Bir serçe titredi kafesimde
Nefes verdim.
At koştu.
Üçüncü at!
Son siyah damanın kenarında durdu aniden.
Rüzgar çıktı, yeleleri uşuştu.
Ön bacaklarından gövdesiyle şaha kalktı
Ve var gücüyle haykırdı.
Soldan sağa tüm harfler yandı.
Ben uyandım.
