Üçüncü at

Bir sabah oldu

Bir kapı zorlandı zihnimin odacıklarında

Anahtarını köprüden denize attığım bir kapı

belli belirsiz bir şarkı duyulan içerden

Plağı güzel bir loopta takılmış, 

dokunmamışım, çalacak hep.

Sağdan sola döndüm. 

Üçüncü at eksik.

Gözlerimi kıstım

Yukarıdan aşağıya tek bir harf yandı.

Tek bir harf kime yeter?

Yukardan aşağıya koştu o at

Barış abi dedi ki ‘at değildir o’

Oyunda sadece iki at var.

“Oku bakayım…”

Fil oturdu, kale düştü.

Bir serçe titredi kafesimde

Nefes verdim.

At koştu.

Üçüncü at!

Son siyah damanın kenarında durdu aniden.

Rüzgar çıktı, yeleleri uşuştu.

Ön bacaklarından gövdesiyle şaha kalktı

Ve var gücüyle haykırdı.

Soldan sağa tüm harfler yandı.

Ben uyandım.