dalgalı şiirler

Deniz hiç.
Menekşe değil.
Gözlerim ağaç kabuğu;
Neden hep mavi görüyor?
,,,


Ay doğmadan gölge düşmüyor yola.
Gölgesiz de yola çıkmanın ne anlamı?

Yıl ikibin yirmi.
Kadın
Uzakta kırılan bir dalganın sesi gibi
İç çekti
Distopik grisinde bir iklimin.
Bütün belkiler biraz gridir ama!
Diyecekti,
demedi.

Ay doğmadan gölge düşmüyor yola
Gölgesiz de yola çıkmanın ne anlamı?

,,,

Rüzgar da esaslı esiyor hani
Bir kuşağı tanıyorum şimdi
İçten içe
Öteden beri
Baştan savma
Önden sezi
Sessizliği çalabildiğin bir enstruman ağzım
işte kontra hislerimin sinüsleri.
Ama söylemem lazım;
Her durakta durmayan otobüsler gibi havalıyız.
,,,

Ufuk dediğin dalgacı denizin çizdiği düz çizgi
pek güvenme!
,,,

Kim süpürmüş bu topraktan baharı?
dalga
mı?