bir atkıya sarılmış ince boynum kıldan
yalnızlık üfüren havaya karşı esniyorum
kazara hüzünlü şarkılara çarpıyor elim
eflatunlar bulaşıyor
tam 8 kere delirmiş olabileceğimi düşünüyorum.
Sonra geçiyor.
bir köşeye çekilip ağlayan şehirleri buluyorum.
acıları var
yeryüzü yarılıyor.
suistimal edilmiş sınırlarım
kapılarım açılıyor
helios yeryüzünün her yerini eşit sevmiyor
anladık.
kaça kaça çembere kaçmışız.
bir kabuğun içindeyiz.
pardon kıramayız.
Yağmuru da yakıp ısınamadık.
bari taş sektirelim.
tarihi yanılgıların tepesinde
siyah kuşlar dönüyor.
Yalnızlık üfüren hava kafamı karıştırıyor
oysa aşkım kaçın kurrası
bütün labirentlerde yolunu buluyor.